‘retro movie review’ मध्ये दिसतं की मोठ्या आशयावर आधारित असूनही ‘रेट्रो’ चित्रपटाची सादरीकरणात चूक झाली आहे. सुरियाची दमदार भूमिका, संगीताचा प्रभाव आणि तांत्रिक बाजू भक्कम असली, तरी पटकथा आणि दुसऱ्या भागातील गोंधळ प्रेक्षकांना गुंतवण्यात कमी पडतो.
Table of Contents
सुरिया आणि पूजा हेगडे यांच्या प्रमुख भूमिका असलेला ‘रेट्रो’ हा तेलुगू चित्रपट अखेर प्रेक्षकांच्या भेटीस आला आहे. दिग्दर्शक कार्तिक सुब्बराज यांनी या चित्रपटाद्वारे एक काळापलिकडची प्रेमकथा, गँगस्टर ड्रामा आणि तात्त्विक संदेश देण्याचा प्रयत्न केला आहे. मात्र, हा प्रयत्न प्रभावी ठरताना दिसत नाही. retro movie review द्वारे पाहिल्यास, हा चित्रपट तांत्रिकदृष्ट्या भक्कम असला तरी कथानकाच्या मांडणीमध्ये तो अनेक ठिकाणी गडबडलेला दिसतो.
‘रेट्रो’ची कथा – एका उद्दिष्टाने भरलेला प्रवास
चित्रपटाची कथा 1960च्या दशकात सुरू होते. पारिवेलकन्नन (सुरिया) या अनाथ मुलाच्या आयुष्यात आलेले दुःख, गँगस्टर कुटुंबात प्रवेश, आणि त्यानंतर त्याने स्वीकारलेला गुन्हेगारी मार्ग अशा अनेक भावनिक वळणांनी नटलेली आहे. थिलागन (जोजू जॉर्ज) या गुन्हेगारी जगतातील बड्या माणसाने त्याला दत्तक घेतले असले, तरी नात्यातला वितुष्ट कायम राहतो. आईच्या मृत्यूनंतर पैरी एका विचित्र परिस्थितीत स्वतःचं स्थान निर्माण करतो. त्याचवेळी त्याची भेट रुक्मिणीशी (पूजा हेगडे) होते, जी त्याच्याचप्रमाणे आईच्या निधनामुळे दुःखात असते. हे पात्रांचे मनोभूमिकेतील बदल कथेला एक वेगळं वळण देतात.
14 वर्षांनी, कोर्गमध्ये पुन्हा त्यांची भेट होते आणि प्रेमकहाणीला सुरुवात होते. परंतु, एका गुन्हेगारी पार्श्वभूमीचा माणूस सामान्य आयुष्य जगू शकतो का? या प्रश्नाला उत्तर शोधताना चित्रपट अनेक तात्त्विक, सामाजिक, आणि राजकीय विषयांना हात घालतो – पण त्यातच चित्रपटाची गोंधळ उलगडते.
हे पण वाचा .. HIT 3 Review: नानीच्या दमदार अॅक्शनचा झंझावात, पण कथा डळमळीत
दिग्दर्शन आणि संकल्पना – जास्त भर, कमी सुसूत्रता
कार्तिक सुब्बराज यांच्या शैलीत नेहमीच काही वेगळं सांगण्याचा प्रयत्न असतो. ‘retro movie review’ मध्ये यावेळी देखील एक भव्य कथानक, एकत्रित कथाभाग, अध्यात्मिक आणि राजकीय संदर्भ, सर्व काही आहे. परंतु त्यांचं एकत्रीकरण सुसंगत नाही. चित्रपट दोन भागात विभागलेला वाटतो – पहिला भाग भावनात्मक व एकसंध आहे, परंतु दुसऱ्या भागात कथा भरकटते. अंधश्रद्धा, राजकीय विचारसरणी, उपदेशपर संवाद यांचा भरणा अधिक झाला आहे. परिणामी, कथा मूळ गाभा सोडून भरकटते.
retro movie review सुरिया आणि पूजा हेगडे – अभिनयाची खरी जान
सुरियाने पारिवेलकन्ननच्या रूपात आपली व्यावसायिक प्रगल्भता दाखवली आहे. त्याचे अभिनयातील बारकावे, शारीरिक भाषा आणि भावनिक गती चित्रपटाच्या भावनात्मक बाजूला उजाळा देतात. पूजा हेगडेने रुक्मिणीच्या भूमिकेत मनापासून अभिनय केला आहे. अनेक प्रेक्षकांच्या मते, हा तिचा सर्वोत्तम अभिनय मानला जात आहे. Retro movie review वरून हे लक्षात येते की या दोघांचं केमिस्ट्री चित्रपटाला जीवंत ठेवते.
संगीत, छायाचित्रण आणि संपादन – तांत्रिक बाजूंची ताकद
संतोष नारायणन यांनी दिलेलं पार्श्वसंगीत आणि गाणी हा चित्रपटाचा कणा आहे. ‘कणिमा’ हे गाणं आणि 17 मिनिटांचा सिंगल शॉटचा सीन हा प्रेक्षकांच्या मनात घर करून जातो. श्रेयास कृष्णाचे छायाचित्रण नेत्रसुखद आहे. मात्र शफीक मोहम्मद अली यांचे संपादन काही ठिकाणी ढसाळलेलं वाटतं – अनेक दृश्यं अनावश्यक वाटतात आणि चित्रपटाची गती संथ होते.
प्रेक्षकांचा प्रतिसाद – द्विधा अभिप्राय
retro movie review सोशल मीडियावर पाहता, चित्रपटाबाबतची मतमतांतरे स्पष्ट होतात. काही प्रेक्षकांना त्यातील प्रेमकथा, अ‍ॅक्शन सीन, आणि नृत्य दृश्यमालिका आवडतात, तर अनेकांनी पटकथेच्या ढिसाळतेवर आणि संवादांतील कमकुवतपणावर नाराजी व्यक्त केली आहे. “पहिला भाग चांगला, पण दुसऱ्या भागात पूर्णपणे कमर्शियल अतिरेक” असेही मत अनेकांनी व्यक्त केले. तरीसुद्धा, सुरियाच्या चाहत्यांसाठी हे एक वेगळं सिनेमॅटिक अनुभव ठरतो.
retro movie review नुसार, हा चित्रपट पाहण्यासारखा आहे, पण अपेक्षा कमी ठेवाव्यात. एका चांगल्या कल्पनेला योग्य सादरीकरणाची आवश्यकता असते, जी ‘रेट्रो’ मध्ये अधुरी राहते. सुरिया आणि पूजा हेगडे यांचा उत्तम अभिनय, उत्तम संगीत, आणि काही लाजवाब दृश्यं असूनही पटकथा व मांडणीतील कमतरता संपूर्ण अनुभवावर परिणाम करते.
हे पण वाचा.. labour day : देशाच्या प्रगतीचा खरा शिल्पकार ‘कामगार’
